ویرگول

من اگر عادل عدل بودم

درست همان وقتی که یک طرف شهر اجداد من گلوله هایی از سرب میساختند برای تفنگ، طرف دیگر شهر آدمها تکیه داده بودند به دسته ی تفنگهایشان و تصمیم گرفتند هر خاندانی یک شهرت داشته باشد. این شد که از اطراف جمع شدند وسط شهر و شهرت خاندان ما شد "سربی". فامیلی تو دست تو نبوده اما اسمت که دست بابا و مامانت هست.حتما خیلی ها تا حالا به رامین و سولماز گفته اند آفرین بخاطر "مازیاربیرقدار". مازیار اگر پرچم(بیرق)دار یک جمعی بشود نقص ندارد اسم و فامیلش. اصلا اسم و فامیل تو باید یکجوری خوش آهنگ باشند که موقع حضوروغیاب منتظر اسمت باشی که سربلندت کند و با افتخار بگی حاضر. نه که استرس بگیری که باز معلم دال و ذال را رد کرده و دارد میرسد به اسم تو و همین حالاست که دست و پاش گیر کند لای حروف بی قواره ی اسم و فامیل تو. پسرک اسمش "عادل عدل" بود، عین احمق ها چاهار سال آزگار نشست سر کلاسهای مهندسی شیمی. کِی میخواست بفهمد اسم و فامیلش خوراک مهر و امضای پای برگه های وکالت و قضاوت است، نمیدانم. من اگر عادل عدل بودم به هر بدبختی شده حقوق میخواندم که اسمم را هی بعد از آن ضربه های چکش توی دادگاه داد بزنند. اسم باید به آدم بیاید، نشد، آدم به اسم.

Labels: ازدرودیوار, لاف عقل

[ 11:29 ] [ ]