کافی­ست شب بیاید و باران بیاورد.
بی ­چتر، زیر سایه ­ی باران بایستم،
یا شیشه، ماتِ هرمِ نفس­ های من شود،
فرقی نمی­کند!

تر می­کند تمام رخ­م را نزول آب
این قطره­ های ناب!
از ابر، یا دوچشمِ بهاریّ ابری ­ام،
فرقی نمی­کند

کافی­ست شب بیاید و آخر سحر شود
بی­تاب می­شوم
چون شمع، روی گونه­ ی خود آب می­شوم.
...