ویرگول

خوش به حال آسمان - 29 خرداد

ببخشيد اجازه هست دلمان اين روزها كمي بگيرد؟ ميشود بغض كنيم آرام؟‌ بي صدا؟ ميشود از شما اجازه بگيريم و بدهيم به اشك هايي كه پشت پلك هاي مان حلقه زده اند؟ كه آرام، بي شعار و فرياد، بريزند روي گونه هايي كه قول ميدهند زياد سرخ نشوند از شرم وقاحت اين روزهاي تان؟ يا براي همين دوسه قطره اشك هم بايد منتظر مجوز ماند؟ ببخشيد، مسخره ست، ولي اجازه هست دلمان براي دليوري اس ام اس هايمان تنگ شود؟ براي تماس هاي شبانه چطور؟ براي تك زنگ هايي كه خودش يك عالمه حرف بود. اجازه هست "ما"ي عاشق شب، اين شب هاي هول و هراس و بيخبري را ديگر نخواهيم؟‌ اجازه هست عقربه هاي ساعت كه صاف كنار هم مي ايستند، دلمان بخواهد خبر از رفيقي بگيريم كه پيدا نيست كجاست؟ اجازه هست بميريم از نگراني براي دوستاني كه هر لحظه ممكن است ديگر سالم نمانده باشند؟‌ ببخشيد، اجازه هست دلمان بخواهد آرام بگيرد؟ اجازه هست دلمان اين روزها كمي بگيرد از فريبي كه همه خورده اند؟ اجازه هست دلمان را خوش كنيم به اينكه اين روزها هرچقدر هم كه آخرش هيچ اتفاق خوشايندي نيفتد؛ باز هم روزهاي آغازين "حركت"ي ست كه ميخواهيم؟ ببخشيد، من دارم بي اجازه اشك ميريزم اين روزها و شب ها. گفته باشم.

Labels: مستانه, نامه

[ 17:50 ] [ ]